آیین صحیح – روایت کتاب صحیح بخاری بخش اول

by I_AM_MOAMEN شهریور ۱۲, ۱۳۹۴ 0 نظرات اسلام تشیع توسل روشنفکران افغانستان سني شيعه شیعه واقعی عبادت قرآن مسلمان

بسم الله الرحمن الرحیم

آیین صحیح – روایت کتاب صحیح بخاری بخش اول

در بخش اول از مجموعه پست های "آیین صحیح" روایتی از صحیح بخاری (از کتب ششگانه اهل سنت) تقدیم شما می شود.

روایت اول:

سند روایت: کتاب صحیح بخارى-باب (30): فضيلت سجده-شماره حدیث 806

ابوهریره می‌گوید: مردم از رسول ‏الله پرسیدند: آیا ما روز قیامت، پروردگارمان را خواهیم دید؟

آنحضرت فرمود: « مگر شما در رؤیت ماه شب چهارده در هوای غیر ابری، شک دارید»؟ گفتند: خیر، ای رسول خدا!

باز فرمود: «آیا شما در رؤیت خورشید در هوای غیر ابری، شک دارید»؟ گفتند: خیر.

آنحضرت فرمود: « شما پروردگارتان را در روز قیامت به همین صورت خواهید دید.

همه مردم در آن روز، محشور خواهند شد و خداوند خطاب به آنان می‌فرماید: هركس، در دنیا، چیزی (یا كسی) را پرستش كرده است، دنبال آن برود.

عده‌ای بدنبال خورشید می‌روند، عده‌ای بدنبال ماه راه می‌افتند و گروهی پشت سر طاغوت‌ها حركت می‌كنند.

و سرانجام، این امت باقی می‌ماند در حالی كه منافقین در كنار آنها قرار دارند. خداوند می‌آید و می‌گوید: من پروردگار شما هستم. آنان می‏گویند: تا پروردگار ما نیاید، از جای خود تكان نمی‌خوریم.

هرگاه پروردگارمان بیاید، او را خواهیم شناخت. آنگاه خداوند به صورتی كه برای آنان شناخته شده است، می‌آید و می‌گوید: من پروردگار شما هستم. می‌گویند: آری، تو پروردگار ما هستی.

سپس خداوند، آنان را بسوی خود فرا می‌خواند و پلی بر روی دوزخ نصب می‌گردد.

من نخستین پیامبری خواهم بود كه با امت خود از روی آن، عبور خواهم كرد. در آن روز، كسی جز پیامبران نمی‌تواند سخن بگوید. و سخن پیامبران هم این خواهد بود: « اللّهم سلِّم، سلِّم» یعنی: پروردگارا، نجات، نجات. (در دوزخ)

قلابهایی مانند خارهای درخت سَعدان وجود دارد. آیا شما خار درخت سعدان را دیده‌اید»؟ صحابه عرض كردند: بلی.

پیامبر فرمود: «قلاب‌های مذكور مانند خار درخت سعدان است. البته بزرگی آنها را جز الله، كسی دیگر نمی‏داند. این قلابها، مردم را طبق اعمالشان می‌ربایند.

بعضی از مردم در اثر اعمال بدشان توسط آن قلابها به دوزخ می‌افتند و هلاک می‌شوند و برخی دیگر سرانجام با برداشتن زخمهای سهمگین، نجات می‌یابند.

سپس، رحمت خداوند شامل حال دوزخیانی می‌شود كه خدا بخواهد. آنگاه، به فرشتگان دستور می‌دهد تا كلیه كسانی را كه او را پرستش ‏كردنده‌اند، از دوزخ بیرون بیاورند.

فرشتگان، خداپرستان را از آثار سجده‌شان می‌شناسند. زیرا خداوند اعضای سجده را بر آتش دوزخ، حرام گردانیده است. آنها را از آتش بیرون می‌آورند. آتش همه اعضای بدن انسان را می‌سوزاند مگر جایی كه اثر سجده باشد.

آنان در حالی از دوزخ بیرون می‌آیند كه آتش، بدنشان را سوخته و گوشت‌هایشان را گداخته است. سپس آب حیات بر بدنشان پاشیده می‌شود. و همانند دانه‌ای كه در كنار نهر آب، جوانه می‌زند، آنان نیز جوانه می‌زنند.

پس از آن، خداوند از قضاوت بین بندگان در حالی فارغ می‌شود كه فقط یكی از بندگانش بین بهشت و دوزخ بلاتكلیف مانده است. و او آخرین فرد دوزخی است كه وارد بهشت می‌شود.

او كه چهره‌اش به سوی دوزخ است، می‌گوید: پرودگارا! چهره‌‌ام را از دوزخ برگردان. زیرا وزش هوای آتشین آن، حالم را به هم می‌زند و شعله‌های آتشینش، مرا می‌سوزاند.

خداوند می‌فرماید: اگر این خواسته ات را بر آورده سازم، چیز دیگری نمی‌خواهی؟ می‌گوید: سوگند به عزتت، كه نمی‌خواهم. و چندین عهد و پیمان دیگر می‌بندد. خداوند چهره‌اش را از جانب دوزخ برمی گرداند.

وقتی چهره‌اش به سوی بهشت می‌شود و شادابی آنرا می‌بیند، ابتدا اندكی سكوت می‌كند سپس می‌گوید: پروردگارا! مرا نزدیک دروازه بهشت ببر. خداوند به او می‌گوید: مگر تو آن همه عهد و پیمان نبستی كه چیز دیگری نخواهی؟! می‌گوید: پروردگارا مرا شقی‌ترین بنده‌ات مگردان. خداوند می‌فرماید: اگر این خواسته‌ات را نیز برآورده سازم، چیز دیگری نمی‌خواهی؟ می‌گوید: سوگند به عزتت كه چیز دیگری نمی‌خواهم.

خداوند او را نزدیک دروازه بهشت می‌برد. وقتی چشمش به زیبائیها و شادابیهای بهشت می‌افتد، لحظه‌ای سكوت می‌كند. سپس می‌گوید: خدایا! مرا وارد بهشت گردان. خداوند می‌فرماید: وای بر تو ای فرزند آدم! چقدر عهد شكن هستی! مگر تو با من، آن همه عهد و پیمان نبستی كه چیز دیگری نخواهی. می‌گوید: پروردگارا! مرا شقی‌ترین بنده ات مگردان. خداوند به این رفتار بنده‌اش می‌خندد. سپس به او اجازه ورود به بهشت می‌دهد و می‌فرماید: اكنون هر چه آرزو داری، بخواه. پس او آنقدر می‌طلبد كه آرزوهایش به پایان می‌رسد.

خداوند عزوجل به یادش می‌اندازد كه چنین و چنان بخواه. تا اینكه این آرزوها نیز به پایان می‌رسد. حق تعالی می‌فرماید: دو برابر آنچه كه خواستی به تو عنایت فرمودم».

 ابوسعید خدری به ابوهریره گفت: من از رسول خدا  شنیدم كه فرمود: «خداوند به او ده برابر عنایت می‌كند». ابوهریره گفت: من بخاطر ندارم كه آنحضرت  بیشتر از دو برابر فرموده باشد. ابوسعید گفت: من خودم شنیدم كه آنحضرت  فرمود: «خداوند ده برابر به او می‌دهد»».

روایت دوم:

سند روایت: کتاب صحیح بخاری باب (20): اين سخن خداوند متعال كه می‌فرمايد: «خداوند به اندازۀ ذره اي هم ظلم نمی‌كند» [نساء:40] شماره روایت 4581

ابوسعید خدری می‌گوید: افرادی در زمان نبی اكرم گفتند: ای رسول خدا! آیا ما در روز قیامت، پروردگارمان را می‌بینیم؟

آنگاه راوی، حدیث رؤیت را بیان كرد كه شرح كامل آن، قبلاً‌ گذشت.

در این روایت می‌گوید: رسول خدا فرمود: «روز قیامت، ‌ندا دهنده‌ای ندا می‌دهد كه هر امتی، به دنبال كسی یا چیزی برود كه او را عبادت كرده است.

پس تمام كسانی كه غیر از خدا، بت و یا چیز دیگری را عبادت می‌كرده‌اند، در آتش می‌افتند.

تا جایی كه فقط خدا پرستان نیكوكار و بدكار و بقایای اهل كتاب، باقی می‌مانند.

سپس یهودیان را صدا می‌زنند و به آنان می‌گویند: چه كسی را عبادت می‌كردید؟ می‌گویند: عزیر فرزند خدا را عبادت می‌كردیم. به آنها می‌گویند: ‌دروغ می‌گویید. خداوند زن و فرزند ندارد. اكنون چه می‌خواهید؟ می‌گویند: پروردگارا! تشنه هستیم. به ما آب بده. آنگاه با اشاره به آنان می‌گویند كه چرا وارد نمی‌شوید (و آب نمی‌نوشید)؟ سپس آنها بسوی جهنم كه مانند سراب است و بخشی از آن، بخشی دیگر را نابود می‌كند، سوق داده می‌شوند. پس در آتش می‌افتند.

بعد از آن، نصاری را صدا می‌زنند و به آنان می‌گویند:‌ چه كسی را عبادت می‌كردید؟ می‌گویند: مسیح فرزند خدا را عبادت می‌كردیم. به آنها می‌گویند: دروغ می‌گویید. خداوند، زن و فرزندی ندارد. آنگاه به آنان می‌گویند: اكنون چه می‌خواهید؟ پس آنها نیز به سرنوشت گروه اول، دچار می‌شوند.

تا اینكه فقط خداپرستان نیكوكار و بدكار، باقی می‌مانند. سپس پروردگار جهانیان با نزدیكترین چهره‌ای كه از او در ذهن دارند، نزد آنان می‌آید.

آنگاه به آنها می‌گویند: منتظر چه هستید؟ هر امتی دنبال كسی یا چیزی برود كه او را عبادت كرده است.

می‌گویند: ما در دنیا از مردم، فاصله گرفتیم و با آنان، دوست نشدیم با وجودی كه شدیداً به آنها نیازمند بودیم. وهم ‌اكنون، منتظر پروردگارمان هستیم كه او را عبادت كرده‌ایم.

خداوند می‌گوید: من پروردگار شما هستم. آنها دو یا سه بار می‌گویند: ما چیزی را با خدا، شریک نمی‌سازیم